Ubezpieczenia przydatne na zimowy wypoczynek

Planując zimowy wyjazd w góry nie można zapomnieć o zakupie dobrej polisy turystycznej obejmującej koszty leczenia (KL), odpowiedzialność cywilną w życiu prywatnym za szkody wyrządzone innym osobom w trakcie amatorskiego uprawiania sportu (OC) czy następstwa nieszczęśliwych wypadków (NNW). Wprawdzie ubezpieczenia te nie są obowiązkowe, jednak za tego rodzaju ochroną przemawiają spore ryzyka związane z uprawianiem sportów zimowych, a w przypadku wypoczynku za granicą również wysokie koszty akcji ratunkowych czy hospitalizacji.

Szeroka ochrona

Typowe oferty zakładów ubezpieczeń dla miłośników białego szaleństwa obejmują zwykle polisy KL, OC i NNW. Do tego dochodzi często ochrona od takich ryzyk, jak zniszczenie lub utrata sprzętu sportowego, utrata bagażu podróżnego, rezygnacja z udziału w imprezie turystycznej czy też anulowanie noclegu w hotelu lub pensjonacie. W zależności od ubezpieczyciela oraz wybranego wariantu, różny może być nie tylko zakres ochrony ubezpieczeniowej wynikającej z takich polis, liczba wyłączeń czy suma ubezpieczenia, do wysokości której odpowiadać będzie ubezpieczyciel. Tego rodzaju informacji należy szukać w ogólnych warunkach ubezpieczenia, a nie tylko poprzestawać na kilku punktach z broszury.

Z niektórych dodatków można nieraz zrezygnować, oszczędzając na polisie. Przykładowo nie ma większego sensu zakup ubezpieczenia od kosztów ratownictwa, jeżeli w danym kraju (zwłaszcza w Polsce) tego rodzaju akcje są nieodpłatne. Również sumę ubezpieczenia warto dostosować do realiów. Powinna być ona wysoka w przypadku wyjazdu w Alpy, a na podstawowym, niskim poziomie raczej wystarczy, jeśli celem ferii zimowych jest np. Zieleniec czy Korbielów.

Należy też pamiętać o wyłączeniach odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, które mogą nieraz czynić daną polisę mało wartościową. Dla przykładu ubezpieczenie od ryzyka utraty sprzętu zimowego nie chroni od najczęściej przytrafiających się kradzieży, które następują z niezabezpieczonych miejsc przeznaczonych na pozostawienie sprzętu przed restauracją czy z dachów samochodów. W warunkach panujących na wielu stokach czyni to taką polisę w dużej mierze bezużyteczną.

Organizatorzy turystyki, organizujący imprezy turystyczne za granicą, mają m.in. obowiązek zawarcia na rzecz osób uczestniczących w tych imprezach umów ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

Podstawą OC i KL

W dobrej polisie turystycznej nie powinno zabraknąć przede wszystkim dwóch rodzajów polis: odpowiedzialności cywilnej i kosztów leczenia. To pierwsze przyda się, gdy ubezpieczony spowoduje wypadek na stoku, w którym ucierpi inna osoba lub jej sprzęt. Coraz częściej poszkodowani korzystają z pomocy prawnej i dochodzą nie tylko pokrycia szkody majątkowej (np. wydatków na leczenie), lecz również zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Dzięki polisie OC w życiu prywatnym odpowiedzialność ubezpieczonego za szkody (w tym krzywdę) wyrządzone osobom trzecim ponosi zakład ubezpieczeń, jednak tylko do wysokości ustalonej sumy gwarancyjnej.

W przypadku ubezpieczenia kosztów leczenia chodzi o to, by na barki ubezpieczyciela przerzucić obowiązek pokrycia wydatków na opiekę lekarską, pobyt w szpitalu, operacje lub zabiegi czy też na nabycie leków i opatrunków. Wskazane jest również, by przewidziana była pewna suma na sfinansowanie kosztów powrotu do miejsca zamieszkania. Ważne jest także, aby ubezpieczenie to obejmowało również swoim zakresem pokrycie kosztów akcji ratowniczej prowadzonej przez wyspecjalizowane służby za granicą.

Warto jednak upewnić się, czy towarzystwo od razu weźmie na siebie wspomniane wydatki i rozliczy się bezpośrednio z daną placówką, czy tylko zobowiązuje się zwrócić ubezpieczonemu poniesione koszty po przedstawieniu odpowiednich rachunków. Pierwszy wariant jest oczywiście bardziej korzystny dla turysty. Jest on zwykle związany z usługą assistance, dzięki której można także liczyć na różnego rodzaju pomoc w podróży i w miejscu czasowego pobytu, od organizacji leczenia, transportu do kraju aż po pomoc tłumacza.

Dla wyjeżdżających za granicę

Członkostwo naszego kraju w Unii Europejskiej daje Polakom odwiedzającym zagraniczne kurorty położone w Alpach czy u sąsiadów za południową granicą możliwość korzystania z takich samych świadczeń opieki zdrowotnej jak obywatele tego państwa. Jednak każdy kraj posiada własny system ubezpieczenia zdrowotnego. Przed wyjazdem warto więc uzyskać przynajmniej podstawowe informacje na temat panującego tam systemu ochrony zdrowia.

www.nfz.gov.pl/ue - pod tym adresem internetowym Narodowego Funduszu Zdrowia znajdują się przydatne informacje o Europejskiej Karcie Ubezpieczenia Zdrowotnego.

Osoby szukające wrażeń poza granicami kraju powinny zadbać o wyrobienie i zabranie ze sobą Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Wniosek składa się we właściwym ze względu na miejsce swojego zamieszkania oddziale wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia. Do wniosku należy przedłożyć dokument, który potwierdzi aktualne ubezpieczenie zdrowotne. Każda osoba ubezpieczona, nie wyłączając dziecka, powinna mieć przy sobie własną kartę.

Posiadanie takiej karty nie daje jednak gwarancji, że zagraniczne leczenie nie pociągnie za sobą określonych kosztów. EKUZ stanowi we wszystkich krajach Europejskiego Obszaru Gospodarczego (w tym Unii Europejskiej) oraz w Szwajcarii dokument uprawniający do korzystania jedynie z powszechnych świadczeń zdrowotnych na zasadach obowiązujących obywateli danego państwa.

Tymczasem w wielu państwach funkcjonuje system współfinansowania usług medycznych przez pacjenta lub opłat za każdy dzień pobytu w szpitalu czy innej publicznej placówce służby zdrowia. Poza tym w różnych państwach różnie więc wygląda zakres nieodpłatnych świadczeń medycznych. Często pacjenci zobowiązani są do współfinansowania tych świadczeń, np. za każdy dzień pobytu w szpitalu. W większości krajów sam transport do najbliższego szpitala jest nieodpłatny, co jednak nie dotyczy usług ratownictwa górskiego, które są zazwyczaj dość drogie, zwłaszcza gdy w akcji bierze udział helikopter.